بغل کردن نوزاد یکی از اهمیت‌های بزرگ در رشد و توسعه صحیح نوزادان است. بغل کردن نوزاد نه تنها به او احساس امنیت و آرامش می‌دهد، بلکه ارتباط عاطفی بین والدین و نوزاد را نیز تقویت می‌کند. در واقع، این اقدام باعث افزایش ترشح هورمون اکسیتوسین می‌شود که موجب تقویت اتصال عاطفی بین مادر و فرزند می‌شود. همچنین، بغل کردن نوزاد باعث تنظیم سیستم عصبی او می‌شود و احساسات مثبتی مانند شادی و آرامش را در او ایجاد می‌کند. بنابراین، بغل کردن نوزاد به عنوان یک عمل مهم در مراقبت از نوزادان باید توسط والدین به طور منظم انجام شود. در ادمه در باره اهمیت بغل کردن نوزاد بیشتر می خوانیم با بیبی لوکس همراه باشید.
اهمیت بغل کردن نوزاد
قطعا، هرگز اولین باری که نوزاد خود را در آغوش می گیرید را فراموش نمی کنید. در آغوش گرفتن آنها و احساس گرمای بدنشان تجربه فوق العاده ای است. هیچ چیز شبیه آن نیست! به نظر می رسد که این احساسات گرم به تغییرات جسمی و روحی مثبت در بدن ما نیز مرتبط هستند.
این امر به ویژه برای رشد عاطفی، شناختی و جسمی نوزاد شما مهم است. اما آیا می دانید در آغوش گرفتن نوزادتان علاوه بر احساس گرم و مبهم بودن، فواید علمی نیز دارد. در ادامه متوجه خواهید شد که چرا بغل کردن نوزاد مهم است.
از اهمیت بغل کردن نوزاد آنها را باهوش تر می کند
نوزادان برای رشد و تکامل مغز خود به تحریک حسی زیادی نیاز دارند. مطالعاتی که در مورد نوزادان در پرورشگاه هایی که به ندرت با آنان ارتباط برقرار میشد، نشان داد که نوزادان پرورشگاه دارای نقص شناختی شدیدی بودند.
اما وقتی آنها فقط به مدت ۲۰ دقیقه در روز و به مدت ۱۰ هفته در آغوش گرفته شده اند، در ارزیابی رشد مغز نمره بالاتری گرفتند.
از آنجا که نوزادان تازه متولد شده یاد می گیرند که از طریق لمس در جهان پیمایش کنند تماس فیزیکی مانند آغوش و تماس پوست با پوست برای رشد بسیار مهم است. از پنج حس ما، اولین حس، حس لامسه است که از بدو تولد تحریک می شود، بنابراین در آغوش گرفتن نوزاد، مغز او را برای رشد و نمو طبیعی فراهم می کند.
در آغوش گرفتن نوزادان را بیشتر مقاوم می کند
در لحظات پریشانی و استرس، آدرنالین و کورتیزول در بدن و مغز آزاد می شوند. از آنجا که نوزادان یاد نگرفته اند که چگونه احساسات خود را کنترل کنند، استرس می تواند در بدن بچه ها باقی بماند و به سطوح سمی برسد.
وقتی این اتفاق می افتد، هورمون های استرس می توانند از نظر روحی و جسمی بر سلامت او تأثیر بگذارند.
مطالعات نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض سطح بالایی از هورمون های استرس می تواند منجر به عواقب منفی در بزرگسالی مانند افزایش خطر بیماری جسمی و همچنین افسردگی و سایر شرایط نامطلوب شود.
همچنین در آغوش گرفتن به شما کمک می کند تا با نوزادتان ارتباط بهتری برقرار کنید. می توان گفت در آغوش گرفتن فرزند، علاوه بر مزایای بغل کردن نوزاد، پیوند محکم تری نیز با شما ایجاد می کند.
آغوش اعتماد را بهبود می بخشد، ترس را کاهش می دهد و روابط را تقویت می کند. و این مزایا متقابل است. دادن و دریافت محبت جسمی هم برای شما و هم برای فرزندتان خوب است.
از اولین باری که نوزاد خود را در آغوش می گیرید، پیوند خاصی ایجاد می کنید و این پیوند اولیه باید در تمام دوران کودکی پرورش یابد.
آغوش به بچه ها کمک می کند تا دقیق تر رشد کنند
لمس بدن نوزاد برای رشد مغز او ضروری است. کودک خردسال برای رشد طبیعی به تحریکات حسی زیادی نیاز دارد . تماس با پوست یا لمس فیزیکی مانند در آغوش گرفتن ، یکی از مهمترین تحریکات لازم برای رشد مغز سالم و بدن قوی است.
در یتیم خانه های اروپای شرقی، به ندرت نوزادان بغل یا لمس می شدند. آنها اغلب ۲۲ تا ۲۳ ساعت از روزها را در تختخواب خود می گذرانند.
از محفظه های بسته بندی شده برای تغذیه آنها استفاده می شود و مراقبت با حداقل تعامل انسانی برایشان به شکل یک روتین بود. این کودکان اغلب با مسائل زیادی از جمله اختلال رشد شناختی و رشد مهارتهای حرکتی روبرو شدند.
در تحقیقی که در مجله روانشناسی ژنتیک منتشر شده است، محققان دریافتند که نوزادانی که به مدت ۱۰ روز بیشتر از ۲۰ دقیقه به آغوش گرفته می شدند، در ارزیابی رشد بالاتر از نوزادانی بودند که بغل نشده بودند.
محققان همچنین دریافتند که تمامی انواع لمس مفید نیستند. بلکه فقط یک لمس پرورشی مانند در آغوش گرفتن آرام نوزاد می تواند نوع تحریک مثبتی را در مغز نوزاد ایجاد کند.
اهمیت بغل کردن نوزاد ، افزایش رشد نوزاد
تماس بدنی برای رشد جسمی کودک نیز ضروری است.
پزشکان دریافته اند که وقتی کودکان از تماس بدنی محروم می شوند، بدن آنها علی رغم مصرف طبیعی مواد مغذی رشد نمی کند. این شرایط عدم رشد است .
عدم رشد نوعی کمبود رشد است. سلامتی کودکانی که از عدم موفقیت در رشد رنج می برند، در صورت ایجاد لمس و آغوش، می تواند بهبود یابد.
یکی از دلایل همراهی بغل با رشد جسمی این است که باعث ترشح اکسی توسین می شود که به آن هورمون عشق نیز می گویند .این هورمون خوب تأثیرات مهمی بر بدن ما دارد. یکی از آنها تحریک رشد است.
مطالعات نشان می دهد که آغوش گرفتن می تواند بلافاصله سطح اکسی توسین را افزایش دهد. هنگامی که اکسی توسین افزایش می یابد ، چندین هورمون رشد، مانند فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و فاکتور رشد عصب (NGF) نیز افزایش می یابند.
آغوش، نوزادان را سالم نگه می دارد
نوزاد برای رشد به بیش از مواد مغذی کافی نیاز دارند. وقتی نوزاد از تماس بدنی محروم شوند، بدن آنها قادر به رسیدن به مراحل رشد قابل انتظار نیست. این امر می تواند در شرایطی به نام عدم موفقیت رشد کند. اما وقتی در آغوش گرفته شوند، خیلی زود می توانند از حالت ناسالم به سالم برسند.
از منظر علمی: بغل کردن باعث ترشح اکسی توسین، هورمونی مرتبط با اعتماد، ایمنی و عشق می شود. هنگامی که این هورمون ترشح می شود هورمون های رشد خاصی را نیز در بدن تحریک می کند.
در حالی که محققان به مطالعه تأثیر پیچیده اکسی توسین بر روی بدن ادامه می دهند، به نظر می رسد روشن است که ترشح این هورمون در مغز به رشد جسمی نوزاد کمک می کند.
در آغوش گرفتن می تواند خشم را متوقف کند
آغوش نه تنها برای رشد مغز و رشد جسمی کودکان مفید است، بلکه به رشد عاطفی نیز کمک می کند. هیچ چیز سریعتر از آغوش گرم بزرگسالانی که آنها را دوست دارند، نمی تواند گریه آنان را آرام کند.
علاوه بر این، آغوش موثرترین راه برای پایان دادن به عصبانیت است. بسیاری از بزرگسالان نگرانند که در آغوش کشیدن کودکی که گریه می کند، باعث ایجاد عادت بد در او شود.
به گفته ایشان بعد مادر مرتبا می گوید “نوزادم بغلی شده، چکار کنم؟” اما این موضوع کاملا اشتباه است. وقتی کودک نوپایی احساس خشم و هیجان دارد، در واقع در پاسخ به چیزی در محیط اطرافش این احساس را بروز داده است.
نوزادان نیز کنترل احساسات خود را از دست می دهند، دقیقاً مانند بزرگسالان. تفاوت در این است که نوزادان یاد نگرفته اند که چگونه احساسات خود را کنترل کنند. این یک مرحله رشد عاطفی است و تا زمانی که کودک شما به این مرحله از رشد برسد، احساسات او هیجانی است.
در آغوش گرفتن فرزندتان در این لحظات طغیان شدید احساسی، او را آرام می کند، به او می آموزد که در زمانهای سخت برای حمایت از او در آنجا هستید و به او کمک می کند تا به آرامش برسد.
از اهمیت بغل کردن نوزاد افزایش انعطاف پذیری
در هنگام تولد، سیستم عصبی کودک به اندازه کافی بالغ نیست که بتواند احساسات بزرگ را به تنهایی تنظیم کند. کودکان نوپا که احساسات شدیدی دارند ، به سختی متوقف می شوند.
در طول پریشانی ، سطح بالایی از کورتیزول در بدن و مغز آزاد می شود. این سطح سمی هورمون استرس در صورت عدم توانایی در تنظیم کودک برای مدت زمان طولانی ، بر سلامتی کودک تأثیر می گذارد ، هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی.
به همین دلیل است که نباید فقط اجازه دهیم کودک دچار سانحه عاطفی شود.
مطالعات نشان می دهد که قرار گرفتن بیش از حد در معرض هورمون استرس می تواند سیستم ایمنی بدن کودک را به خطر بیندازد و منجر به بیماری بیشتر شود.
استرس بیش از حد در حافظه و توانایی های استدلال کلامی در مراحل بعدی زندگی تأثیر می گذارد . همچنین هنگامی که کودک بزرگ می شود می تواند به افسردگی منجر شود.
در آغوش گرفتن یک نوزاد به آنها این امکان را می دهد که تا حدودی ببتوانند احساسات خود را کنترل کنند. این تجربه حیاتی در اوایل زندگی این است که چگونه کودک یاد می گیرد مهارت های خودتنظیمی و مقاومت را ایجاد کند.
نکاتی برای بغل کردن نوزاد
- هنگام نگه‌داشتن کودک با او تماس پوستی برقرار کنید. این یک روش عالی برای پیوند یافتن با آنها و گرم نگه‌داشتن آنها است. می‌توانید کودک را تا جایی که فقط یک پوشک داشته باشد، لخت کنید. آنها را در مقابل سینه لخت خود قرار دهید و با یک پتو بپوشانید.
- هنگام نگه‌داشتن کودک به مدت طولانی یا برای کمک به تغذیه با شیر مادر، از بالش پشتیبانی نوزادان استفاده کنید.
- در حین نگهداری از کودک نوشیدنی‌های داغ حمل نکنید یا کنارتان قرار ندهید. وجود چاقو، شعله‌های آتش و گرمای بیش‌ازحد در اطراف شما خطرناک هستند و می‌توانند منجر به آسیب‌های تصادفی شوند. همچنین از افرادی که در کنار شما با لوازم خطرناک کار می‌کنند، دوری کنید.
- برای امنیت بیشتر، کودک خود را با هر دو دست نگه دارید.
- هرگز کودک خود را محکم تکان ندهید؛ انجام این کار می‌تواند باعث خونریزی در مغز و حتی مرگ شود.
برای ترک دادن بغلی شدن نوزاد چه کنیم؟
مطالعات و کارشناسان فواید زیادی را برای بغل کردن نوزاد ارائه کرده‌اند؛ اما این بدان معنی نیست که شما باید همیشه او را بغل کنید. کودک شما برای رشد مهارتهای حرکتی خود نیاز دارد مدتی هم بر روی شکم خود روی پتو یا کف زمین قرار بگیرد. در صورت بغلی شدن نوزاد او در هنگام قرار گرفتن بر روی هر سطحی احساس ناامنی می‌کند و دائماً گریه و بی‌تابی خواهد کرد.
هر کاری که برای کودکتان انجام می‌دهید باید تعادل را در آن رعایت کنید. بهتر است از ابتدا فکری برای این موضوع بکنید. برای پیشگیری از بغلی شدن نوزاد سعی کنید تنها در مواقعی که او احساس گرسنگی می‌کند یا خیلی بی‌تاب است او را بغل کنید. در سایر مواقع و به‌محض کوچک‌ترین اشاره از سوی نوزاد، او را در آغوش نگیرید. گاهی حتی ممکن است لازم باشد که مقابل تقاضای بی‌دلیل نوزاد برای اینکه بغلش کنید، مقاومت کنید؛ اگرچه این موضوع اصلاً ساده نیست.
بهتر است در ابتدا نوزاد را دو بار در روز بر روی شکم قرار دهید. برای اینکه نوزاد در این وضعیت احساس امنیت کند خودتان نیز بر روی شکم دراز بکشید و با او ارتباط چشمی برقرار کنید. همچنین می‌توانید یک آینه مقابل او قرار دهید تا خودش را ببیند. مواقعی این کار را انجام دهید که نوزادتان به‌خوبی استراحت کرده و پوشک تمیز به پا دارد.
